Zichzelf wegcijferend schetsen de jonge Vlaamse makers Nikè Moens en Vick Verachtert voor Feikes Huis in De Bomma’s een stel samenwonende oude vrouwtjes, hun rituelen en hun genegenheid. De meiden dragen zwarte kleding, en gebruiken qua opsmuk niets meer dan twee paar oudevrouwenjurkmouwen die ze omhoog en omlaag schuiven, afhankelijk van of ze de benen of armen van de vrouwtjes willen verbeelden of aan het verhuizen zijn. Want dat doen ze, het hele kleine uurtje lang, verhuizen. Het beginbeeld is een lege vinylvloer met erboven een enkele ouderwetse lamp en erachter een enorme berg meubels, interieurdingetjes en prullekes. Tijdens de verstilde voorstelling plaatsen Nikè en Vick die op de vloer, onderwijl het verloop van het samenwonen van de twee dametjes verbeeldend. Boordevol waardevolle clichés en fijne vondsten, zoals het leven zelf. Tot en met het onvermijdelijke einde.

Tot en met zondag 30 september te zien het Amsterdamse Ostadetheater, bij Feikes Huis, het productiehuis waarvoor we deze scènefoto’s maakten. Speciaal geschikt voor mensen die het niet erg vinden als in een theatervoorstelling geen woord valt en die in staat zijn leven te zien in spullen.

De jonge regisseur Dirk Bruinsma wilde, in samenwerking met een heel dorp, een theaterstuk op poten zetten dat 2500 mensen uit heel Friesland zou trekken. Die grote ambitie kon eigenlijk alleen maar mislukken, en toch maakte hij het waar. Met een enorme berg energie en doorzettingsvermogen – en een peloton aan mensen en organisaties die hem steunden en steunen in de voorbereiding en bij de uitvoering.

Op dit moment speelt in de Broekpolder bij Jistrum HEBECA, het Friestalige spektakelstuk dat het resultaat is van de inspanningen en dat gaat over gemeenschapszin, of het gebrek daaraan, en de mensen die in die wereld ronddraaien. De boerengemeenschap ziet een succesvolle oud-dorpeling terugkomen en de oude, teloorgegane raketfabriek ombouwen tot een producent van het goddelijke vocht, wodka. Met alle gevolgen van dien.
Alles aan HEBECA is veel en groot(s): het overweldigende decor, het aandachtvretende landschap, de enorme stoet acteurs (een combinatie van amateurs en profs, met Friese grootheden als Peter Tuinman en Hilly Harms), de indrukwekkende filmische muziek van fanfare Joost Wiersma, die Mad Maxige kostuums, en de zee van theaterlicht dat uit alle hoeken en gaten komt en zo ver het weiland in schijnt als het stuk vraagt. En toch lukt het Bruinsma de aandacht te houden bij de mensen, om wie het ondanks alles toch gewoon gaat, en wat ze meemaken. De man die z’n vrouw verliest aan de engelen, de dorpelingen die meegesleept worden door de grootsheid van één man en die man die ook maar een mens blijkt, zeker als hij z’n zoon verliest.

Hoewel Friesland groot is in openluchttheater (ook wel: iepenloftspul) zullen onze provinciegenoten zoiets niet dagelijks zien. Dat blijkt ook uit de kaartverkoop: de meeste voorstellingen zijn al ver uitverkocht. Wij zagen de eerste try-out, en die had nog wat haken en ogen, maar het zag er al goed uit. Net als de weersvoorspellingen, die net als alle andere omstandigheden (een dikke donderbui voor de generale uitgezonderd) op de hand zijn van die jonge vent die het toch maar mooi heeft aangedurfd.